Барои ҳар се ҷинсӣ як озмоиши қувват буд ва ман метавонам бигӯям, ки ҳам малламуй ва ҳам брюнетка сазовори санҷиш буданд ва ба бача қобилияти хушнудии худро нишон доданд. Таассурот аз нооромии бача, ки ҳама сӯрохиро кор карда, ба гиряҳои фоҳишаҳо аҳамият надодааст. Позаи брюнетта бо пойҳояш ба боло аз ҳама бештар мутаассир буд - бо чунин осонӣ ва чолокӣ хари бача ҷараён мегирад ва хурӯс ҳадафи онро медонад.
Он модари угай худаш барои чӯби гарм мерафт. Шояд шавхари баркамолаш аз конеъ гардондани у даст кашид, бинобар ин вай ба аспи тару тоза гузашт. Ман ҳис мекунам, ки вай ҳоло як ипподром хоҳад дошт ва дар пойи тараш пойга хоҳад дошт.